Vistas de página en total

viernes, 22 de septiembre de 2023

INCONGRUENCIAS DE LA VIDA


Hace unos instantes estaba pensando en todo lo que sucede en mi vida o alrededor de esta y me doy cuenta que hay cosas que no tienen sentido.
Os explico. Después de siete años de ir de camping, auténtico, con tienda de campaña, mesa y sillas súper incómodas, sin luz (velas e incienso) y cocinando con el camping gas, volvemos a salir del mismo modo, con unas faltas garrafales después de estar casi viviendo seis años en un camping.
¿No hemos aprendido nada o es que hemos perdido la memoria?
El ir de camping es un lujo. La gente se extraña que puedas sobrevivir con lo básico y si se puede. Lo importante es ver las cosas desde otra perspectiva,  desde la distancia, en blanco y con la visión desde ese ojo que tenemos entre ceja y ceja y que no queremos reconocer que es el que guía a nuestro corazón. ¡Que difícil, ¿eh?!
Todo se resume en que el mundo gira y con cada giro, cambia. Por eso nada de lo que hacemos ahora tiene el sentido o valor de lo que era antes.
Hay algo que nunca cambia y es mi chaqueta roja de fortuna, mi vela en la oscuridad de la noche, mirar a las estrellas mientras bebo una bebida espirituosas (mistela en este caso) y sobre todo me olvido de todo y me siento feliz.
En resumen, no puedes controlar lo que sucede a tu alrededor, a veces ni siquiera tu propia vida pero si puedes buscar aquello que te acerca más a un estado de extasis interior.

martes, 1 de agosto de 2023

ALTIBAJOS

Ayer fue un día eléctrico. Salían chispas por cada poro de mi piel. Igual me sentía la reina del castillo como la escoria en una caverna. Mi cabeza estallaba entre el dolor de muelas y el cortocircuito que se estaba fraguando. Y es que eso de sentirme idiota por culpa de los demás, me desquicia. Que sí!!, que se hacerme la tonta, pero ya a mi edad no me la cuela nadie. Elijo yo y ya no cuela. 
Creo que en esta vida hay que tomar decisiones, muchas, a veces demasiadas, pero como me enseñaron, siendo consecuente y aceptando los propios errores y no escupiendo tus miserias hacia los demás. Nadie tiene la culpa de las equivocaciones. Todos nos equivocamos.
Bueno, en este entorno tan desfavorecido tome la decisión de desconectarme y resetearme durante unas cuantas horas y para este experimento tome mi coche, mi tienda de campaña (por lo que pudiera ocurrir) y a mi perra Lúa (sorda como una tapia) para contarle mis penas y mis alegrías.
Hacia tiempo que no pasaba unas horas tan amenas y agradables.
Disfrute de su compañía, de su cariño y fidelidad, de un entorno agradable y del sentimiento de libertad que casi tenía olvidado. No me ata nada ni nadie, porque aunque tenga responsabilidades, mi vida me la manejo a mi gusto, y ningún (o ninguna) cantamañanas va a cambiar el extasis que me da el vivir a mi manera. Ni soy "esa" ni lo seré jamás. Soy quien soy y punto. Sin más. Sin pretensiones. Sin cobardía. Sin "casi" miedos. Y con más sueños de los que me imaginaba. Voy a por ti y no me arrepentiré de ganar. Voy a ganar. Voy a vencer y a poner las cosas en su sitio como siempre he hecho. Lo demás ya no me importa.

Lúa no me oía, pero si que me escuchaba y me entendía. Hay algo entre nosotras que nos atrae, nos complementa y que con una mirada, a través de nuestros ojos, podemos llegar a nuestro corazón.

La aventura de ayer, con sus altos y sus bajos, fue de nuevo, un aprendizaje, una historia de amor que siempre nos unirá y que demuestra que existe la verdadera y auténtica amistad (animal & humano) y no la mierda que existe desgraciadamente a nuestro alrededor.

A seguir hacia adelante como siempre, sin temor ni miedos y viviendo para vivir como si no hubiera mañana.

Hasta la próxima, que la habrá!!!

viernes, 26 de mayo de 2023

28M ELECCIONES MUNICIPALES

 



En l'Eliana no cabe un gobierno en mayoría, ni una izquierda prepotente que te mire con indiferencia y no luche más que por sus propios intereses.

L'Eliana necesita el apoyo y control de una izquierda VALIENTE y COHERENTE, que lo de todo por defender a todos sus vecinos y vecinas, por y para que sea un pueblo amable en el que todas y todos deseemos VIVIR.

En l'Eliana también queremos una derecha dialogánte y seria que se preocupe en dar voz a aquellos que les han votado.

Hemos conseguido mucho por la gente con un gobierno PSOE-UNIDAS PODEMOS y eso es lo que nos gustaría continuar.

L'Eliana necesita una PLAZA PUBLICA donde todos y todas podamos hablar y seamos escuchados y eso, vecinos y vecinas, solo lo podemos conseguir con vuestro apoyo.

 

                                        VOTA ELS VERD PODEM

                                        VOTA PURA PERIS

                                        L'ELIANA ENS UNEIX


                                        COHERÈNCIA PER GOVERNAR, VALENTIA PER TRANSFORMAR



                                                                                                          Maco Segui


        

jueves, 18 de mayo de 2023

CUANDO ESTO ACABE





Cuando esto acabe volveré a empezar, 
como siempre he hecho,
disculpándome y tragando mi rabia
por no saberme expresar.
Cuando esto acabe, 
habré cumplido diez años más
y ya no sentiré ganas de disimular.
Seré como el viento
que viene y se va,
y si se enfurece demasiado
no te dejará respirar.
Cuando esto acabe,
no volveremos a hablar 
de si tu me hiciste daño
o yo te termine de rematar.
Cuando esto acabe,
algún día terminará,
el rencor y la rabia se adormeceran
y solo quedará el recuerdo
de algo que no tuvo que pasar,
dormiré tranquila 
y buscaré mi lugar.
Cuando esto acabe,
no me vengas a buscar,
será el principio
de mi propio final.

miércoles, 17 de mayo de 2023

ELECCIONES MUNICIPALES, EL MIEDO Y LA DECISION DE VOTO





Ya ha comenzado la campaña para las elecciones municipales y con ella, a nivel general, las críticas,  las falsedades y haber quien puede desprestigiar más al prójimo, osea su contrincante.
Es la primera vez que me presento en unas listas y lo hago con mucha ilusión, creyéndome que estoy luchando por lo que me marca mi conciencia. Soy de PODEMOS, desde que nació este partido político a raíz del 15M.
Me estoy llevando tantas sorpresas como desengaños, pero esto no me impide ver la realidad. PODEMOS ha sido muy querido y muy odiado a la vez que vapuleado hasta por los mismos compañeros de izquierdas.
A nivel general (no local del municipio) nos guste más o menos, son los únicos que han hecho política por y para los ciudadanos aunque algunos les cueste reconocerlo. El PSOE sin PODEMOS no hubiera tirado hacia adelante en leyes tan importantes para la ciudadanía como la subida del salario mínimo, la de igualdad, la subidas de las pensiones (todavía poco) y la lgtb y trans, que nos facilitan la vida a muchos y muchas.
Pero es una lástima que nos asusten para que no votemos en coherencia con lo que pensamos. Seguimos siendo, a pesar de haber demostrado lo contrario, unos perro flautas, unos yayos flautas,  unos indignados y rojos comunistas que nos dejarán sin nada.
Debemos votar sin miedo y despertar de esa tortura del bipartidismo. Leamos, veamos y comparemos con otras legislaturas que los derechos sociales estaban bajo mínimos. No nos creamos todo lo que nos cuentan.

El otro día en la presentación de la candidatura por la que me presento en mi municipio l'Eliana, ELS VERDS PODEM, yo misma comenté que quiero un gobierno para y por los vecinos y vecinas. Sois los que mandáis y tenéis que hacerlo sin miedo. Con la cabeza pero sin miedo.
Hacemos un equipo increíble aunque algunos nos critiquen y así lo hemos plasmado en nuestro programa.
Nadie puede criticar nuestra  mal forma de gobernar, en cambio si muchos de vosotros y vosotras nos habéis visto participar y dar la cara por vosotros a través de asociaciones, de nuestra presencia en la mayoría de actos programados por el ayuntamiento, siendo partícipes activos en el consejo de participación ciudadana y apoyando cualquier propuesta beneficiosa para nuestros vecinos y vecinas, sin pensar en siglas ni sillones.
Por eso, a nivel general pido vuestro voto por un país verde y comprometido con las personas y a nivel local os pido vuestro voto por ELS VERDS PODEM, que cumple con todos los requisitos para hacer de l'Eliana un lugar mucho mejor para vivir.

VOTA PURA PERIS !!
VOTA ELS VERD PODEM. !!
VOTA CON COHERENCIA !!
VOTA SIN MIEDO !!

PARA VOTAR A ELS VERS PODEM TIENES QUE SER VALIENTE Y ESO ES LO QUE TE PIDO.

Maco Segui

viernes, 12 de mayo de 2023

TE HABLO A TI






Desde hace tiempo estoy así, resignada y viviendo desde una perspectiva donde los tonos grises se han hecho con el paisaje. Me repito todos los días " ya llevo demasiado tiempo sin poder verbalizar lo que siento, sabiendo que este resentimiento es solo responsabilidad mía"
Uno puede huir de las personas que te hacen daño, pero cuando eres tu misma la que por tu inseguridad entras en ese círculo maligno, ¿cómo haces para salir de el?
Me he creído tus palabras, tus constantes desprecios y tu falta de ética a todos los niveles. Me he creído tu falta de sensibilidad y tu trato, y en ese diálogo interno que he mantenido conmigo misma no he sabido verbalizar que te equivocabas, que valgo mucho más de lo que tú te crees y que no eres tu quien debes de poner mis límites faltando al respeto con si soy vieja, lenta, torpe o imbécil.
Los límites me los pongo yo misma.
Me he dado cuenta que el respeto es la clave para seguir caminando y tratar de ser la mejor versión de mi misma y te agradezco que me des la oportunidad de regresar a mi presente para seguir creciendo a mi ritmo y cambiar. Todo cambió nos ofrece nuevas oportunidades y esas son las que voy a encontrar.
La confianza no es algo que se puede tener a medias. O confías o no confías, pero cuando se rompe, cuesta mucho recuperarla, tanto, que ahora estoy bien como estoy.
Nos cuesta escuchar. Se aparenta pero solo oímos y desgraciadamente la escucha nos acerca o aleja de las personas. Sabes que escuchas cuando no te anticipas, cuando no interrumpes, cuando no presupones y cuando estás presente. Lo básico para entendernos.
No volveré a oírte más. Si quieres, cuando quieras, nos escuchamos...

          "La resiliencia es la capacidad que tiene una persona de recuperarse frente a la adversidad para seguir construyendo su futuro"

sábado, 11 de febrero de 2023

DESPEDIDA

 



Lunes, 26 de diciembre dos mil veintidos.

Según quien me regalo la libreta (tipo libro), antes de utilizarla debemos ver cuántos de nuestros proyectos se han cumplido, si hemos podido cumplir algo de lo que a lo largo del año teníamos en mente.

Siempre se consigue algo (al menos uno); sería estúpido poner todas tus metas fuera de tu alcance. También es cierto que muchos se quedan en el saco de los sueños rotos.

Quiero decir que este año que va a comenzar, será el punto de partida para empezar de cero y quitar de mi cabeza esas nubes oscuras que he ido acumulando a lo largo de estos últimos años, años que para mi están marcados por la desilusión, el luto, la tristeza y la apatía ante un futuro "truncado"

"Quizá los miedos se han comido los sueños" 

Podria enumerar tanto los miedos como los sueños, pero prefiero guardarmelos para mí (Si eso más adelante). 


Es un buen principio. Toca subir y pensar en mi y en lo que quiero, aunque ya lo se: paz, tranquilidad, sonreír e ir despacio saboreando el tiempo y todas las cosas buenas que este nos proporciona.


Lunes 2 de enero dos mil veintitrés.

Llega el momento de la lista pero no voy a hacerla. Todo, absolutamente todo deja de depender de uno mismo por toda la ilusión que pongas. Aparece alguien que se cree "alguien" e interfiere en lo que tu crees es tu futuro o las fuerzas del universo te contradicen y afectan a los acontecimientos.

Quizás deba poner empeño en amar, en ser libre y creer en esa libertad que me hace ser feliz y sentirme bien.

"No hay nada más importante en la vida, que uno mismo"...y no se trata de adelgazar, de comer sano o hacer más deporte...son otros valores que olvidamos"

Recuperaremos o nos adaptaremos a nuestras nuevas vidas.


martes, 3 de enero de 2023

NO HAY POSIBILIDADES

 

 


Un día cualquiera nos despertamos y nos quedamos mirando al techo y nos preguntamos "qué es lo que sucede". Tenía que estar en otro sitio pero estoy aquí intentando responder preguntas sin sentido que no dependen de mi.

Lo único a lo que alcanza mi mente es a buscar razones, volver a revisar mis datos, mis memorias, mis recuerdos, ... para saber donde esta mi error. No encuentro nada. Todo es pulcritud y no me explico como he llegado a esta situación. "Estar paranoica mirando al techo diciendo-me que tengo que estar en otra parte"

Ya no hay posibilidades. Cuando dejas que otros te manejen, de una forma u otra, dejas de tener tu propio permiso a tener opciones. Y volvemos otra vez a lo de siempre. "Tu misma eres la única culpable por haber aceptado los límites de los demás". Y ahí tenemos el fallo: La confianza, (a veces -la mayoría- da asco) y es algo que antes o después termina por contaminarse. Otro de los fallos que cometemos es : El tiempo, cuanto más tiempo pasa de un estado inicial a otro estado ilimitado que nunca acaba,(no hacemos mas que darle vueltas a lo mismo una y otra vez) menos posibilidades tenemos de reaccionar en positivo. Llega un momento en que llegamos a la inevitable Destrucción. Una fase en la que tus pensamientos ya no quieren saber, donde tu corazón se niega a recuperarse y el trauma se aloja en tu alma. Allí, en ese espacio ambiguo, es donde me encuentro yo.

Quiero luchar contra mis miedos, quitar gravedad a todo lo que siento a mi alrededor con la intención de volver al camino que me llevo hasta allí, pero me entra demasiada angustia y caigo en la Destrucción, en un Tiempo ya finito y en una Desconfianza total a encontrarme con lo mismo. Por eso miro al techo, ahora mas tranquila y me doy cuenta que no hay posibilidades, que todo esta como tiene que estar y que el tiempo me devolverá a ver las estrellas en un cielo infinito o en el techo de mi habitación, no importará ni el sitio, ni el lugar en el que despierte.

Y doy las gracias por estar aquí.